Czego szuka moda?

Europa, pięćdziesiąt państw, a każde zbyt małe, by analizować je indywidualnie. Zresztą, w tej dziedzinie ponoć liczy się tylko Londyn, Paryż i Mediolan. A co ze Sztokholmem, Kopenhagą, Wilnem, Moskwą, Warszawą, Pragą, Budapesztem, Belgradem, Atenami, Berlinem, Wiedniem, Zurychem, Madrytem, Lizboną i pozostałymi? Nie martwcie się, nie wspomina się o nich tak często, dlatego, że Nowy Jork dyktuje warunki, a tam modowa Europa przedstawiana jest jako krzywa Wielka Brytania - Francja - Włochy. Dlaczego?

Nowy Jork liczy blisko 13 milionów, a produkuje się tu 55% reklam z dziedziny mody. Na niewielkiej wyspie Manhattan liczącej 59.5 km² lądu znajdują się wszystkie siedziby największych magazynów, skupiają się wszyscy najlepsi fotografowie, odbywa się Nowojorski Tydzień Mody. Niewątpliwie ta amerykańska metropolia zasługuje na miano komercyjnego imperium. Jednak co z tego, jeżeli, mimo że głosi się w Ameryce wszelaką wolność, tak trudno o indywidualność, o odrębny, własny styl. W zależności od stanu Amerykanie ubrani są albo w szorty khaki i t-shirt ulubionej drużyny sportowej, uniformy rodem z lat 90., w szafie mają ciuchy na styl dzieciaków z Ivy League albo wyglądają jak chodząca okładka Vogue'a. 

Czasem mam dość patrzenia na ludzi, którzy albo reprezentują skrajne przypadki różnych subkultur, biznesmenów w nie najlepiej dobranych garniturach, tudzież jednostki ubrane perfekcyjnie, bo pracowała nad nimi rzesza stylistów. W Ameryce występuje też gatunek studenta collegu - przedłużone włosy, blond pasemka, wybielony uśmiech - znacie ten przykład, który nawet nie zalicza się do kategorii stereotypu - taka jest rzeczywistość. Pewnie, trafia się na wyjątki, ale generalnie brakuje europejskiego smaczku. Gustu, który przeszywał ulice Budapesztu, Warszawy, Pragi. Ludzi stylu, 

którzy potrafią wyczarować coś z niczego. Tego dziś szuka moda.

Budapeszt